Moraal

Toen de aarde opwarmde door toedoen van domme mensen, was er eens een eigenwijze gierzwaluw die zich niet wilde aanpassen aan de grote tradities van zijn soort. Hij had geen zin in de lange gevaarlijke tocht naar midden Afrika en besloot niet mee te gaan met de grote trek in augustus.
Door de warme winters verwachtte hij dat er genoeg te eten zou zijn omdat de insecten zich niet in holletjes voor de kou hoefden te verstoppen.
Op de kortste dag van het jaar vloog de sierlijke zwarte vogel tevreden rond in ons land, overtuigd van zijn gelijk: het was goed toeven en er was voedsel genoeg.
Toen de dagen in januari lengden, naderden koude sneeuwstormen.
Hij bedacht zich en toog alsnog zuidwaarts. Maar al snel vormde zich ijs op zijn vleugels en hij duikelde half bevroren op een boerenerf.
Na een poosje liep er een koe langs die precies op de bevroren vogel een verse vlaai liet vallen. De zwaluw dacht dat deze vlaai zijn definitieve einde betekende.
Maar een wonder geschiedde, de mest was warm en zijn bevroren vleugels ontdooiden. De zwaluw werd warm, voelde zich gelukkig en begon te fluiten. Juist op dat moment kwam er een kat langs die hem hoorde en die de hoop nader onderzocht.
De kat haalde de mest weg, ontdekte een lekker hapje en vrat hem op, wat het einde van de eigenwijze zwaluw betekende.

De moraal van dit verhaal:
  • iemand die je in de shit brengt, hoeft niet je vijand te zijn;
  • iemand die je uit de stront haalt, is niet noodzakelijkerwijs je vriend;
  • als je warm en gelukkig bent, zwijg!


12 januari 2022
I am the me
I choose to be.

Sir Sidney Poitier (1927-2022)
Bahamian American Actor